Ga naar de inhoud

Blog: Mindgrow Coaching & Training

Een familieopstelling sessie van coach Eva Walgemoet in de praktijk: ‘Ik heb me niet geliefd gevoeld’

In deze blog neemt coach en Wendy-expert Eva Walgemoet je mee in een deel van haar 1 op 1 familie tafelopstelling sessie, waar ze met een ander ingaat op de familieketen en waar de problemen nou eigenlijk vandaan komen. Dit kan erg inspirerend en verhelderend werken.

‘En wie is dit……?’ Ik wijs met naar het poppetje wat staat voor haarzelf. ‘Wie ben jij?’. Er valt een stilte en daarop: ‘Oef, dat is een moeilijke vraag, wie ben ik?’. Ik zie een traan verschijnen….

Als je voor een familieopstelling in mijn praktijk komt, een pittoreske kapel in Dieren, dan plan ik een dagdeel voor je in. We nemen alle tijd om jouw familiesysteem neer te zetten met behulp van houten poppetjes die representant staan voor jouw familieleden. De metafoor van waaruit ik werk heb ik zelf bedacht: ‘De Familiekeien’ (Family Boulders in het Engels). Zie deze voor je als verschillende lagen (meditatie)keien, waarbij elke laag staat voor een generatie, vanuit je voorouders tot aan (klein)kinderen. Lees mijn blog: ‘Krijg inzicht in jouw familiesysteem’ voor de verdere uitleg hierover.

Gemis

Na een tiental seconden komt het antwoord. ’Ik ben een onzekere vrouw, met boosheid en angst in zich. Dat is het eerste wat in me opkomt. Maar ook lief, zorgzaam en wat overbezorgd als het gaat om mijn kinderen’. De houten poppetjes staan al vanaf de laag van de voorouders tot aan de kei van de kind laag, waar zij behoort te staan, naast haar broer en zus, in volgorde van oudste rechts naar jongste links. In de laag hierboven vertelde ze mij over haar vader en moeder, de warmte en liefde die ze gemist heeft vanuit hen. Haar ouders hadden een eigen zaak en waren veel aan het werk. Status was belangrijk, terwijl zij dat zelf veel minder belangrijk vindt. ‘Ik hou van jou werd nooit gezegd. Knuffels kregen we ook niet eigenlijk’. Ze zucht. ‘Ja, wel een nachtkus voor het slapen gaan. Ik heb me niet geliefd gevoeld, moest mezelf redden en niet storend zijn, omdat mijn ouders aan het werk waren en toen we ouder werden moesten we meehelpen in de zaak’. Wanneer ik haar vraag hoe ze zich voelt als ze aan haar ouders denkt, antwoord ze: ‘Ik voel me verdrietig en boos. Ik wil dit zelf heel anders doen met mijn eigen kinderen’. Ik ben even stil wanneer ik weer een traan zie verschijnen. Het is belangrijk om vanuit je hoofd (verstand) in je gevoel (hart) te komen. De primaire emoties heb je nodig om te kunnen helen.

Systeem doorbreken

‘Ik ga nu heel gemeen zijn’, zeg ik. ‘Jij geeft aan dat je het heel anders zou doen dan jouw ouders. Door dit te zeggen, heb je een oordeel over je ouders. Zij hebben het niet goed gedaan in jouw ogen. Door op deze manier te denken (en voelen) plaats jij jezelf boven hen in de familiekeien. Jij staat dus niet meer op je eigen plek. Op die plek zal het jou minder goed gaan, je zult harder moeten werken op goed in je energie te zitten en kan last krijgen van allerlei (systemische) klachten. En sterker nog, juist door te zeggen dat jij het anders gaat doen is de kans groot dat je precies hetzelfde gaat doen of dat je het juist overcompenseert, en ook daar is niemand bij gebaat. Als jij je ouders weer op hun eigen plek, in de laag boven jou kan zien, dan zal het met jou een stuk beter gaan. Je moet er altijd vanuit gaan dat ouders alles doen wat voor hun mogelijk is op dat moment. Dit is soms niet zoals jij het graag had gezien. Ook zij krijgen op hun manier alles door van hun eigen ouders. Als jouw moeder weinig liefde en verbinding heeft gehad met haar moeder, dan zal het voor jouw moeder lastig zijn om dit aan jou te kunnen geven. Zij kent dit immers niet. We nemen ouders vaak dingen kwalijk die zij zelf nooit geleerd hebben en we kunnen dit ook niet van hen verwachten. Pas als je aan de slag gaat met jezelf, met je systeem en je krijgt inzichten hierin, kun je vaak onbewust doorgegeven patronen, doorbreken’.

Erkenning

Ik blijf even stil en zie hoe de woorden bij haar binnenkomen en hoe ze probeert dit te plaatsen binnen haar situatie. ‘Oef, dit komt even binnen’, geeft ze aan. ‘En ik weet niet zo goed hoe ik dit dan zou moeten doen. Hoe kan ik mijn ouders op hun plek laten staan?’ Daarop antwoord ik: ‘Dit is het proces van erkenning, acceptatie en loslaten. Erkenning van het probleem en de dingen die je (voor jouw gevoel) gemist hebt. Vanuit daar acceptatie dat het is zoals het is en is geweest. Bekijk waar patronen vandaan komen en wees je bewust dat onze generatie veel doet aan persoonlijke ontwikkeling, maar de generatie (kei lagen) boven ons dat vaak niet doen. Deze fase gaat gepaard met de heftige gevoelens die we de primaire emoties noemen. Je komt echt in je hart terecht en gaat de pijn voelen die je wellicht langere tijd weggestopt hebt. Deze emoties zijn helend, en het zal je steeds makkelijker afgaan om hiermee om te gaan. Daarnaast goed om te weten dat deze emoties maximaal twee minuten heftig zijn en van daaruit weer afzwakt. En vanuit deze fase kom je in het ‘loslaten’ en dan met name het loslaten wat van een ander is. Jij kan de gevoelens, welke dan ook, van anderen niet dragen. Kijk aan wat van jou is, doorvoel dit, en laat los wat van een ander is’.

Onbewuste patronen

Ze kijkt naar de poppetjes die voor haar staan in de verschillende lagen. ‘Ik zie hoe de onbewuste patronen doorgegeven worden. Zeker in de moederlijn. Het koude, kille en afstandelijke start al bij de moeder van mijn oma en wellicht loopt dit nog verder door in de laag erboven. Ik kan nu zien dat mijn moeder niet bewust deze afstand heeft genomen, maar niet de verbinding aan kon gaan, omdat zij dit zelf nooit gekend heeft. Ik ben 50 procent mijn moeder en 50 procent mijn vader en zo mag het zijn. Het is goed zo en zij hebben het op hun manier goed gedaan voor mij’. De tranen veranderen in een lach. ‘Laat deze maar binnenkomen’, zeg ik. ‘Jij mag weer terug naar je eigen plek binnen jouw kei laag onder je ouders en loslaten’.

Afsluiting

Niet veel later sluiten we de familieopstelling sessie af en geeft ze aan: ‘Ik heb letterlijk het gevoel dat er een last van mijn schouders is gevallen. Ik voel me op een bepaalde manier lichter.’ ‘De inzichten en het proces waar je nu ingaat gaat ervoor zorgen dat je weer energieker bent, je wordt zelfverzekerder en mooie dingen zullen op je pad komen, die je eerder niet zou zien of verwachten’, geef ik aan. ‘Mag ik je even omhelzen?’, vraagt ze. En na deze omhelzing, loopt ze met een glimlach, een zwaai en sprankelende ogen de deur van de kapel uit.

Over Eva Walgemoet

Na de middelbare school ben ik gestart op de HEAO, in het bedrijfsleven terecht gekomen, maar uiteindelijk op de plek gekomen waar mijn hart ligt, het coachen van kinderen en volwassenen. Ik heb 14 jaar in het speciaal onderwijs voor de klas gestaan en gewerkt met kinderen met verschillende diagnoses (zoals bijvoorbeeld ADHD, Autistisch spectrum stoornissen, HSP, met name gericht op moeilijk verstaanbaar gedrag). Dit variërend van de kleuterklas tot aan de examenklassen van het VMBO. Het mooist vind ik om ‘het gedrag achter het gedrag’ te vinden. Het gedrag wat voor anderen ‘moeilijk verstaanbaar’ is, vind ik juist enorm interessant, zowel bij kinderen als volwassenen. Wat maakt dat iemand bepaald gedrag laat zien en hoe kunnen we handvatten geven om jezelf te kunnen en durven laten zien? 

Podcast

The Real ME

mindgrow-favicon